hoe het zo gekomen is dat wij al meer dan 20 jaar met onze woonwagen rondtrekken.

Lanz Bulldog 16 pk zijgloeier kocht.
De tractor stond al heel lang stil, verroest en overwoekerd door een vlierbes. Eenmaal thuis in de schuur werd diezelfde avond met behulp van de buurt pogingen ondernomen om hem te starten. De hele avond werd gesleuteld, brandstof voorgepompt, gegloeid tot de Lanz rond middernacht een enorme knal uiteindelijk starte. Jarenlang was dit nog zichtbaar door een gat dat door de knal was ontstaan in het gipsplaten plafond. De maanden erna werd de Lanz door Koos gerestaureerd tot hij eruitzag als een plaatje. We hadden er ook veel plezier mee en gingen naar diverse trekker oldtimershows.
We dachten er aan dat het wel heel leuk zou zijn om iets achter de Lanz te hangen om in te kunnen overnachten tijdens shows of vakantie. Een caravan was een optie maar we dachten eigenlijk aan iets ouders en origineler. Een woonwagen dat leek ons het einde maar hoe kom je daar aan. En zoals dat meestal werkt, door er met diverse mensen over te spreken kwam de dag dat Koos een examen kandidaat uit Appeltern op de molen kreeg om een paar zaterdagen te oefenen met de molen om examen te doen als vrijwillig molenaar. (Vrijwillig molennaar is ook al meer dar 25 jaar een hobby van Koos maar daar kom ik later nog wel op terug.) Zo kwam het gesprek met deze kandidaat op onze wens om ooit een woonwagen te kunnen kopen. Laat er nou op dat moment in Appeltern aan de dijk een Woonwagen staan welliswaar een bouwval maar restaureren is onze hobby, dus dat was geen probleem. De eigenaar was Joost Nuizel zanger van"Ik ben zo blij dat ik je niet vergeten ben" en op dit moment directeur van de Kleine Komedie in Amsterdam. Het duurde wel even voordat we de woonwagen konden kopen maar na een jaar konden we hem toch kopen en met de Lanz werd de woonwagen op huis aan gehaald.

